Instinctive Neighbourhoord / Mondo Perfetto – Norbertijnen Parochie, Mariakerk, Tilburg – 4 april 2024
Corpo Máquina Society is het dans- en performance gezelschap waarmee choreograaf en artistiek leider Guilherme Miotto zijn werk in de wereld zet. We zijn een gezelschap waar verschillende bewegers zich thuis voelen en we denken altijd vanuit de ontmoeting. Werkend vanuit Tilburg en Breda spelen we voorstellingen in heel Nederland en daarbuiten. Voor repetities en ontmoetingen met de wijk strijken we regelmatig neer in de gymzaal bij basisschool De Vlashof aan de Sibeliusstraat. Onze volgende productie Mondo Perfetto gaan we spelen in kerken. Om de akoestiek én omdat de kerk past bij het verlangen naar verbinding dat uit Mondo Perfetto spreekt. Ook onze eerste publiciteitsfoto’s wilden we in een kerk maken. Daarvoor kwamen we terecht in de Mariakerk aan De Schans.
Parochie-coördinator Sonja van den Dries reageerde binnen een dag op de mail die we stuurden. Vlak vóór Pasen gingen we een kijkje nemen om te zien of het allemaal zou passen. In Mondo Perfetto doet namelijk een marimba mee die heel fotogeniek is, maar ook heel groot. Al snel bleek dat we op het altaar konden werken. Guilherme stelde voor om de foto’s te maken in een repetitie-setting. “En als we er dan toch zijn, kunnen we meteen ook mensen uit de parochie ontmoeten”, zei hij. “Daar ga ik voor zorgen”, zei Sonja.
En zo kwamen we op donderdag 4 april om 10.00 uur samen in de kerk: choreograaf en danser Guilherme, danseres Julia, muzikant Pedro, fotograaf Karin, drie medewerkers van Corpo Máquina Society en acht mensen uit de parochie. Op zijn marimba speelde Pedro voor ons twee fragmenten van de cellosuite nr.1 van Bach. Na afloop van het eerste fragment nodigde Guilherme ons uit om allemaal samen met Pedro op de marimba te spelen. Na het tweede fragment vroeg Guilherme ons om in tweetallen elkaars handen te bekijken alsof het de eerste keer in ons leven was dat we handen zagen. Vervolgens deden we dat nog eens, nu met iemand anders en begeleid door de marimba. Het was een mooie opdracht die het ijs brak, ook tussen mensen die elkaar een half uur daarvoor pas voor het eerst ontmoetten.
Terwijl Guilherme, Pedro, Julia en Karin op het altaar bleven om ook nog foto’s van de dans te maken, ging de rest van de groep naar de koffiekamer om na te praten. We deelden onze ervaringen en wisselden van gedachten. Over de suites van Bach die oorspronkelijk voor cello geschreven zijn en op de marimba nog meer resoneren. Over de bijzonder diepe vibratie van de marimba die je van binnen aanraakt. Over het opnieuw luisteren en zien van wat je denkt te kennen. Over het verschil tussen luisteren en voelen met ogen dicht of ogen open. Over het Tilburg-Noord van vroeger en het Tilburg-Noord van nu. Over de ontmoeting die zo verbindend voelde. Over de spirituele kracht van kunst en kerk, de aandacht om die kracht heel te houden en ieders zoektocht daarin in een steeds snellere wereld. “We kunnen veel van elkaar leren” zeiden we tegen elkaar. En daar gaan we voor.