Talent Ontwikkeling

Wat we gedaan hebben

Unpunished Youth (2023)

Unpunished Youth is een bijzondere ontmoeting tussen een circusperformer, een acteur, een danser, een muzikant en de drie teenagers Elizabeth Effiong, Nida Ayman, Firoza Diri.

Ze nodigen elkaar uit in elkaars wereld en samen experimenteren ze met verschillende bewegingsvormen, kunstbelevingen en cultuuruitingen. Sluimerende en nieuwe skills worden ontwikkeld en iedereen gaat van de rem. Er is geen thema, kwestie of vraagstuk. Door puur te focussen op beweging is er gemeenschappelijkheid. ‘Samen maken’ is de kern.

Unpunished Youth is een doorlopend project van Corpo Máquina Society. Het project landt waar het welkom is. Er wordt altijd naar een presentatie toegewerkt.

Unpunished Youth is een doorlopend project waarin het onderzoeken van en experimenteren met verschillende vormen van straatcultuur een uitnodigend gebaar vormt naar jongeren van 16-24 jaar. Hip hop, house dance, breakdance, rap, spoken word, etc… Zonder rem gaat een groep jonge mensen aan de slag met het ontwikkelen van hun skills en met elkaar. En passant worden ook andere lagen van het (samen)zijn aangeraakt: ontspanning, plezier maken, samenwerken, je verhouden tot een groep, zelfvertrouwen, zelf- en omgevingsbewustzijn, enz…

Unpunished Youth (2021)

Ook Unpunished Youth is één van de doorlopende Corpo Máquina-projecten zoals opgenomen in de plannen in het kader van de Amateurregeling 2021-2024 Noord-Brabant. In dit project creëert Guilherme Miotto ruimte voor groepen jongeren tussen de 16-24 jaar om met verschillende vormen van straatcultuur te experimenteren in de theatrale omgeving. Skills in hip hop, house dance, breakdance, freestyle voetbal, spoken word, rap, etc… worden ingezet om ze ‘binnenste buiten te keren’, te verdiepen en te laten communiceren met elkaar. De voorgenomen editie 2021 in Breda kreeg vorm in samenwerking met het 39° Jongeren-festival van Podium Bloos met een groep bestaand uit vijf deelnemers van het Gentse Jongerengezelschap Larf en de freestyle voetballers Saajan Sital, Iman Lhajoui, Soufiane Hamami en Nabil Al Jzaeri. Hiermee onderstreepte Corpo Máquina Society het uitgangspunt dat ontmoetingen tussen mensen die elkaar in het dagelijks leven niet vanzelfsprekend tegen komen, bijdragen aan de kracht van nieuwsgierigheid op het podium, de zintuigen aanscherpen en zodoende ook het publiek de schoonheid en verrassing van het ontmoeten brengen.

Xayani (2020)

choreografie en dans Shane Boers / toneelbeeld en lichtontwerp Joey Schrauwen / coaching Guilherme Miotto

Shane Boers is een uitzonderlijk virtuoze breakdancer, fysiek extreem begaafd en specialist in power moves. Met een reikwijdte die per definitie driedimensionaal is beweegt hij met het zelfde gemak horizontaal, verticaal, diagonaal en op zijn kop, in de lucht of in contact met de vloer. Rauw en explosief, met een voorliefde voor het dynamische en acrobatische. Als publiek zijn we getuige van het bijzonder openhartige en intieme gesprek dat Shane met zichzelf voert als choreograaf en danser. Als choreograaf zoekt Shane manieren om zijn snelheid te vertragen en zijn beweging te ontrafelen. In de ontregeling vindt hij onvermoede fysieke oplossingen. We zien hem de tijd nemen om van de ene actie naar de volgende te komen. En juist daartussen vindt hij de emotionaliteit van de kleine beweging. Niet langer kiest hij voor wat mooi is, maar voor wat goed voelt. Zo creëert hij ook voor ons de ruimte om onze eigen fysieke kwetsbaarheid te voelen en te beseffen dat de dialoog met jezelf en uitzoeken hoe iets precies in elkaar zit altijd nieuwe inzichten brengt.

Evolution 2019

Evolution (2019)

choreografie  Shane Boers / dans Shane Boers en Justin Beer /  toneelbeeld en lichtontwerp Joey Schrauwen / coaching Guilherme Miotto

In een tijd waarin we onszelf verbergen in snelheid leggen Shane Boers en Justen Beer nieuwe vormen van virtuositeit en expressie bloot in vertraging. Net als Shane maakte ook Justen deel uit van de HustleKidz. Hun grote talent en jarenlange vriendschap bieden de raakvlakken van waaruit ze de B-boy techniek tot het extreme bevragen. Met welhaast onmenselijke vaardigheden onthullen ze de menselijke kwetsbaarheid en ontrafelen hun persoonlijkheden zich voor onze ogen.

Moon Grow Slow 2019

Moon Grow Slow (2019)

choreografie Simon Bus / dans Alesya Dobysh en Wennah Wilkers / toneelbeeld en lichtontwerp Erik van de Wijdeven / coaching Guilherme Miotto

Simon Bus De eeuwige repetitieve strijd van het leven, ontgonnen en belichaamd op een zacht en sensueel pad, onder het licht van een wassende maan. Met de House Dance-techniek van zijn dansers gebaseerd op ritmisch voetenwerk vindt Simon de perfecte basis voor een choreografie die met tederheid en scherpte het verhevene in het banale bloot legt en andersom. Een expressief portret van twee lichamen, jong en zoekend, met een ondertoon van wijsheid en wasdom.