Wat we gedaan hebben
choreografie Guilherme Miotto / spellers Isaac Poels, Pedro Paixão, Myrthe Marchal, Merlijn de Meyer, Kim Boogaard, Abel Bazouz, Emma Hanekroot, Daniela Rodrigo, Bob Ott, Emma Versluijs, Maxime Smeets, Rowdy Heinen (William Cochart) circa 18 kinderen en jongeren vanuit de stad waar we spellen / set design en kostuums Anne Habermann / dramaturgie Andrew Greenwood
een project met voetballers, dansers, muzikanten en jeugd uit de wijk
Als kind ben je bezig met het laten ontwaken en vormen van je instinctieve basis – de basis waarop je ratio zich zal ontwikkelen. De volwassenen die choreograaf Guilherme Miotto van Corpo Máquina Society voor zijn project It takes a child to raise a village / Football Meets Dance bij elkaar brengt, geeft hij als opdracht om de kinderen in het middelpunt te plaatsen en een omgeving te creëren waarin ieder zich veilig voelt en er naar hartenlust bewogen en gespeeld kan worden. Het zijn de kinderen die ons de weg wijzen. Zij brengen de nieuwsgierigheid en levenslust aan het licht die onder de volwassen denkwereld verborgen zijn geraakt. Voor de volwassenen zijn de kinderen de reden om samen te werken en in hun hart, lichaam en ziel te zoeken naar gemeenschapszin. Een hartveroverend samen komen waarin de connectie tussen voetbal, theater en het leven steeds voelbaarder wordt
“Kunst is iets bijzonders in ieder mensen leven, niet alleen iets voor bijzondere mensen”, zegt Miotto. Om zijn statement kracht bij te zetten, zoekt hij voortdurend naar potentiële en onvermoede ingangen voor kunstbeleving en onderzoekt hij alternatieve, uitnodigende creatie- en presentatie-vormen. Zo begon hij met het bouwen van een brug tussen voetbal en dans en ontwikkelde hij een manier van werken waarin creëren en repeteren één op één samenvallen met deelname van wijkbewoners. In It takes a child to raise a village / Football Meets Dance komen beide invalshoeken samen.
choreografie Guilherme Miotto / performers Boris de Klerk, Nasser El Jackson, Simon Bus, Stasy Terehhova / toneelbeeld en lichtontwerp Erik van de Wijdeven / dramaturgie Moos van den Broek
kameraadschap – vriendschap – vertrouwen
Met freestyle voetbal en beweging van de straat brengt Corpo Máquina Society een bom van energie en levenslust het theater in. Met freestyle voetballer Nasser El Jackson, breakdancer Simon Bus, geluidskunstenaar Boris de Klerk en danseres Stasy Terehhova is het een bijzonder team waarmee choreograaf Guilherme Miotto aan Bolistas werkt.
Allemaal hebben ze iets dat in het oog springt. Nasser is een beweeglijke freestyle voetballer; twee keer werd hij wereldkampioen groundmoves. Simon vouwt zich in onmogelijke bochten, net als Stasy die dat toch ook weer op haar heel eigen manier doet en Boris tovert met geluid.
Wat Nasser met de bal doet is magisch. Doordat hij precies weet wat zijn lichaam kan, voelt hij zich uitgedaagd om grenzen te verleggen en daagt hij ook zijn medespelers uit. Spannend wordt het als Simon hem met zijn onderkoelde lenigheid van zijn stuk brengt. En ook Stasy gooit haar lichaam in de strijd om te verrassen. Met gevoel voor klank en ritme ondersteunt Boris de bewegers en creëert steeds een nieuwe wereld. Alsof ze samen een spel spelen waarin het de bedoeling is om elkaar steeds opnieuw weer te vinden. Hun nauwkeurigheid van bewegen nodigt uit om heel precies te kijken.
choreografie Guilherme Miotto / dansersGeorgia Begbie, Gaëlle Callewaert, Ismail El Fartazi, Ahmed El Hassani, Said El Yousfi, Julia van Rooijen, Simone O Toole, Kelly Vanneste / scenografie en licht Erik van de Wijdeven / soundscapeJustin Wiggan / dramaturgie Moos van den Broek / repetitor Evangelos Biskas techniek Mark Swinkels / persoonlijke begeleider Amine Mbarki
Als mens heb je niet voor het zeggen waar je geboren wordt en in welke omstandigheden. Toch bepaalt dat voor een groot deel hoe je leven zal zijn. Als je het zo bekijkt, kunnen we misschien anders naar elkaar kijken. Maakt niet juist ook de blik van een ander wie je kan zijn?
Met Portraits nodigt Corpo Máquina ons uit om de portretten van acht jonge mensen te zien. Vijf danseressen en drie jongens van de straat. Voor de ogen van hun publiek tasten ze elkaars belevingswereld af. Feilloos informeren de academisch getrainde dansers-lichamen en de door het leven opgeleide jonge mannenlijven elkaar over wat ieder met zich meedraagt. Zwaarte en veerkracht, gêne en nieuwsgierigheid, onrust en lef.
Portraits is een avondvullende cross over tussen uiteenlopende dans- en bewegingsvormen. De voorstelling is de opvolger van .Ball waarin choreograaf Guilherme Miotto werkte met freestyle voetballer Nasser el Jackson en van Even Worse waarin hij werkte met drie b-boys. In Portraits brengt hij voor het eerst onbevangen bewegers en geschoolde performers samen.
choreografie Guilherme Miotto /performer Nasser El Jackson / stage design Erik van de Wijdeven /dramaturgie Moos van den Broek / repetitor Amine Mbarki
In 2016 ontmoeten choreograaf Guilherme Miotto en Nasser el Jackson elkaar. Guilherme valt als een blok voor Nassers uitzonderlijke persoonlijkheid en bewegingskwaliteit – een wonderlijke combinatie van charisma, dienstbaarheid, elegantie en virtuositeit. Hij besluit een avondvullende solo te maken voor de Tilburgse baltovenaar die ook optreedt als ambassadeur straatvoetbal voor de KNVB. Of kunnen we het beter een duet noemen voor man en bal? Nee. Nog meer dan dat is het een trio: een trio tussen man, bal en ruimte, met het lef en de schoonheid van alles wat bevochten moet worden. Net als in zijn eerdere werk ontvouwt Miotto in Ball de vitale drang, ontwapenende kracht en onverzettelijke tederheid van een lichaam dat wil overleven.